არაპროფესიონალიზმი

ჩვენთან, ლეგენდარულ თსუ–ში პოლიტიკას გვიკითხავს ქალბატონი სალომე დუნდუა (მართლაც არაჩვეულებრივი ლექტორი), სემინარზე კი ორ ჯგუფად ვართ გაყოფილი. ჩემს ჯგუფში სემინარს იბარებს ლადო, მეორე ჯგუფში – თიკო, რომელიც თვალით არ მინახავს.

ბიბლიოთეკაში

თსუ–სთან დაკავშირებით ბევრ თემას შემიძლია შევეხო, თუმცა ყველაზე აქტუალური ახლა ჩემთვის ცენტრალური ბიბლიოთეკაა.

სოუელ თომასის ესეს კრიტიკა სტუდენტურ სესხზე

ვინც უნდა გაიაროთ თსუ–ში აკადემიური წერა, რომელიც ერთ–ერთი ყველაზე უინტერესო საგანია მსოფლიოში, შეიძლება ამ ესეზე გქონდეთ კრიტიკა დასაწერი. თუ არგუმენტები მართებული გეჩვენათ, შეგიძლიათ, ისინი თქვენს კრიტიკაში თქვენებურად გამოიყენოთ და ჩაურთოთ, მიუხედავად იმისა, რომ 20 წუთის “მონაჩმახია”.

და გავაუქმოთ “ფეისბუქი”

…და აი, როგორც იქნა, ბევრი ფოტო ავტვირთე თუ ცოტა, მივხვდი, რომ გამოცდებზე “ფეისბუქის” ჩათის ფანჯრები და “ჯიკებები” არ მიშველის.

მშვიდობის მსურველნი

როგორც იქნა რეჟიმში ჩავჯექი და ადრე დაძინებულს ყოველთვის ადრე მეღვიძება. მიუხედავად იმისა რომ კვირაა დღესაც 9 საათის მერე გამეღვიძა და ცოტა ხანში მესმის აივნიდან ისეთი ხმები მეგონა აპოკალიფსი იწყებოდა.

დილის ისტერია

28.11.2014

წერა მინდა. ეს ღამე ხდება ხოლმე და არც ისე ხშირად. მინდა, გამომდიოდეს.

ღამე დიდ ხანს ვუძღვნი თავს სასოწარკვეთას, ტრაგედია მეკვრის ტანზე და ყელზე არტერია წიკწიკებს. ყველაზე დიდ ტკივილს მაინც შიგნიდან ვგრძნობ – სასულეში რაღაც არ ისვენებს და კეფაში თითქოს ბეისბოლის ბიტას მირტყავენ. ეს პანიკაა და მას დიდი ხანი განვიცდიდი. თითქმის წელიწადია, ასეა – ყოველდღიურად. ყველაფერი უღიმღამოა. არავის ვეპრანჭები, მექანიკურად ვუვლი თავს – საჭიროა და იმიტომ.

დაკარგული განწყობა

ახალი წლის ჯადოსნური ღამე, როგორც ამის მხოლოდ ბავშვებს სჯერათ, ჩვენთვის უკვე აშკარად არაფერს ნიშნავს. არადა ჩვენც სულ ცოტა ხნის წინ ვიყავით ბავშვები.